Ruch Focolari jest ruchem kościelnym.

 

Wpisuje się w obecny czas rozkwitu nowych charyzmatów, które Adhortacja Apostolska „Christifideles Laici” Jana Pawła II nazywa „łaskami Ducha Świętego” dla „budowania Kościoła, dobra ludzi i potrzeb świata”.

 

 

 

• Nowa duchowość w Kościele – Z charyzmatu jedności Focolari rozkwitała, już od lat 40, duchowość jedności, o wyraźnym charakterze wspólnotowym, która okazała się współbrzmieć z duchem Soboru Watykańskiego II i z duchowością komunii wskazaną przez papieża Jana Pawła II jako droga do uczynienia Kościoła „domem i szkołą komunii”.
• Wspólnotowa droga do świętości – Jest to droga duchowa otwarta dla wszystkich: młodych i dzieci, osób świeckich i zakonnych: „Świętość jest w zasięgu wszystkich; upadają bariery, które oddzielają świat świeckich od życia mistycznego; powszechnie dostępne stają się skarby zamku, do których tylko niektórzy byli dopuszczeni”, jak pisze Igino Giordani (http://www.iginogiordani.info/) po pierwszym spotkaniu z Chiarą Lubich w 1948 roku.
• Komunia z papieżem i biskupami – Od samych początków życie ewangelicznymi słowami: „Kto was słucha, mnie słucha”, oznaczało rozpoznanie w papieżu i w biskupach głosu Chrystusa. Do dziś ten właśnie duch ożywia relacje z papieżem i biskupami.
• Światło Jezusa – który staje się duchowo obecny, tam gdzie dwaj lub trzej zebrani są w Jego imię (por. Mt 18,20) – nie tylko wyjaśnia Pisma, ale pozwala zrozumieć jeszcze głębiej nauczanie papieży i biskupów. Jest to światło, które pozwala „poczuć” Kościół w jego hierarchii, w jego nauce i w życiu całego ludu Bożego. 

Na prośbę pasterzy współpracuje się konkretnie przy organizacji wielkich światowych zjazdów, jak Jubileusze i Spotkania rodzin i młodzieży; w diecezjach i parafiach, w organach doradczych na różnych szczeblach i w wielu inicjatywach o charakterze duszpasterskim.

• Komunia i dialog z innymi ruchami i nowymi wspólnotami – Nowa droga komunii z ruchami, nowymi wspólnotami i stowarzyszeniami, otwarła się dzięki impulsowi danemu przez papieża Jana Pawła II w wigilię Zesłania Ducha Świętego `98, przy okazji wielkiego spotkania na placu św. Piotra. Droga, do której przyłączają się również ruchy i nowe wspólnoty rozkwitłe w innych Kościołach chrześcijańskich.
• Nowa Ewangelizacja - Ruch, zrodzony z odkrycia na nowo Ewangelii, jest ciągle karmiony jej Słowami Życia, którymi członkowie starają się żyć na co dzień oraz promieniować w swoich środowiskach. Charakterystyczny charyzmat Ruchu oświetla Ewangelię pod kątem jedności. Kiedy żyje się owym „ miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem”, Jezus staje się duchowo obecny, tak jak obiecał. I to On ewangelizuje świat i powoduje rozszerzanie się Królestwa Bożego.

 

• Odnowa życia społecznego – Jako że Ruch w dużej części złożony jest z osób świeckich, wnoszą one ewangelicznego ducha w różne dziedziny życia społecznego. Wzajemny charakter miłości, aż do zbudowania jedności, jawi się jako „paradygmat jedności”, „kod”, by przemienić życie społeczne, wprowadzając wymiar komunii, braterstwa w odniesienia między narodami i kulturami, w świat ekonomii i pracy, w politykę, w dziedzinę prawa i zdrowia, w kulturę, komunikację społeczną i sztukę. Przyczynia się do niezbędnej dziś globalizacji braterstwa, solidarności.
• Życie konsekrowane i kapłańskie – Parafie – Duchowość jedności i komunii od samego początku jest podzielana przez księży, zakonników z licznych zgromadzeń. Powoli, wraz ze świeckimi, rodzą się ziarna odnowy struktur Kościoła, w szczególności parafii. Od połowy lat`70 również biskupi czerpią z tych ożywczych soków duchowych.
  

źródło:http://www.focolare.pl/